۱.خطاب ما فقط به خدا باشد در ایمان مسیحی ما هیچ واسطه ای بین خود و خداوند نداریم...۲.شروع: با پرستش و شکرگزاری وارد وقت دعا میشویم...۳.قبل از اینکه با خدا وارد گفتگو شویم دلهای خود را آزمایش میکنیم...زیرا که در حضور خداوند نباید در دلهای ما کینه و نبخشیدن باشد...باید کسانی را که باعث رنجش ما شده اند را ببخشیم و برای ایشان برکت بطلبیم...۴.همچنین برای خطایا و گناهان خواسته یا ناخواسته خود در حضور خداوند اعتراف کرده و توبه کنیم...۵.دعاهای خود را توجه میکنیم که مطابق با خواست و اراده خدا باشد...۶.قبل از اینکه برای احتیاجات خود دعا و درخواست داشته باشیم باید برای کسان دیگری که میدانیم در مشکلات و سختیها و درد ها هستند دعا و شفاعت داشته باشیم که این در نظر خداوند بسیار نیکو و عمل پسندیده نزد خداوند است...۷.سپس درخواست و دعا برای احتیاجات شخصی خود را به حضور خداوند میبریم...و در انتها با شکرگزاری از اینکه خداوند خدای زنده حاضر و ناظر بر ماست او میبیند و میشنود و به رحمت و فیضش ما را برکت میدهد و مطابق با اراده نیکویش و در زمان درست ما را اجابت میکند..
مورد بسیار مهم و اساسی در دعای ایماندار به مسیح این است که باید دعا های ما در نام مقدس "عیسی مسیح" به حضور پدر آسمانی برده شود...
و هر آنچه به نام من درخواست کنید من آن را انجام انجام خواهم داد تا پدر در پسر جلال یابد...آمین...یوحنا ۱۴:۱۳کلام تو را در دل خود ذخیره کرده‌ام، تا به تو گناه نورزم!
مزمور١١:١١٩
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر