کریسمس
کریسمَس
یا نوئل نام جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامی‌داشت زادروز مسیح برگزار
می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در
روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار میکنند.
اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به
عنوان میلاد مسیح جشن می‌گیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین،
سرزمین مقدس (ناحیه تاریخی فلسطین) و دیگر مکانها، به سبب پیروی از گاهشماری
یولیانی، جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می‌دارند. اعضای کلیسای ارامنه طبق
سنت منحصر به فردی، روز میلاد و همچنین روز غسل تعمید مسیح را همزمان در روز ششم
ژانویه جشن می‌گیرند.
ایام
دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شویان
در روز ۶ ژانویه ادامه می‌یابد. هرچند مهم‌ترین عید مذهبی در گاهشمار مسیحی، روز
عید پاک ( به عنوان روز مصلوب شدن و رستاخیز عیسی) است، مردم بسیاری به‌خصوص در
کشورهای ایالات متحده و کانادا، کریسمس را مهم‌ترین رویداد سالانه مسیحی محسوب می‌دارند.
با وجودی که این روز، یک عید مذهبی شناخته می‌شود، از اوایل سده بیستم میلادی به
بعد به طور گسترده به عنوان یک جشن غیر مذهبی برگزار شده و برای بیشتر مردم، این
ایام فرصتی است برای دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هدیه دادن به هم. کریسمس با
آیین‌های ویژه‌ای به‌طور مثال آراستن یک درخت کاج، برگزار شده و شخصیتی خیالی به
نام بابانوئل در آن نقشی مهم دارد.
واژه
کریسمس (به انگلیسی: Christmas)، به معنای «مراسم عشای ربانی (مَس) در روز مسیح» در
حدود سال ۱۰۵۰ میلادی به صورت واژه Christes maesse در انگلیسی قدیم به معنی «جشن مسیح»، وارد زبان انگلیسی گردید و
محققان معتقدند، گونه کوتاه‌تر آن یعنی Xmas
شاید در قرن سیزدهم برای نخستین بار به کار رفته باشد. واژه قدیمیتر «یول» (Yule) احتمالاً از واژه آلمانی jōl یا
انگلوساکسونی geōl که
به جشن انقلاب زمستانی اشاره دارد، مشتق شده‌است. واژه‌های متناظر در دیگر زبانها
چون، نَویداد (Navidad) در اسپانیایی، ناتاله (Natale) در ایتالیایی و نوئل (Noël) در فرانسوی، همگی معنای «میلاد» را تداعی میکنند و واژه آلمانی
«وایناختِن» (Weihnachten)،
به معنی «شب تقدیس‌شده» می‌باشد.
عید
پاک
عید
پاک یا عید قیام، یکی از روزهای تعطیل در سال مسیحی است که یکشنبه‌ای در ماه مارس
یا آوریل است. مسیحیان بر این باورند که در این روز عیسی مسیح پس از اینکه به صلیب
کشیده شده بود دوباره زنده شده و برخاست (رستاخیز). به عید پاک، در انگلیسی Easter (ایستر) گفته می‌شود.
عید
پاک در پایان هفتهٔ مقدسی است که عیسی وارد اورشلیم می‌شود و توسط سربازان رومی
دستگیر و پس از تحمل مصائب و سختی‌ها بر فراز تپه جلجتا در اورشلیم مصلوب می‌شود.
زمان این عید، برخلاف سایر اعیاد و مراسم، ثابت نیست و هر سال میان ۲۲ مارس تا ۲۵
آوریل تغییر می‌کند.
ریشه
تاریخی
این
عید بهاری، کمابیش مترادف نوروز ایرانیان است در اقوام و اقلیم‌های مختلف، نام‌های
گوناگون دارد.
این
جشن، به نام عید فصح یا عید فطیر بزرگترین عید کلیمیان بود که آن را به میمنت خروج
قوم اسرائیل از مصر، جشن می‌گرفتند
یهودیان
آن را به نام فصاح/فسح یا فشاخ (با کسر اول) می‌شناختند که به معنای
"عبور" است. واژه‌های فساخ و پساک و سرانجام "پاک" از همین
واژه مشتق شده است. این عید را در زبانهای دیگر اروپایی ایستر یا اوسترن می‌خوانند
و برای آن دلایلی آورده‌اند که بر آن توافق نیست.
ابوریحان
بیرونی، دانشمند ایرانی، در "آثار الباقیه" شأن نزول و اهمیت این عید را
نزد یهود و نصارا به تفصیل توضیح داده است.
به
قول بیرونی پیروان آیین یهود نخستین روز از هفت روزی که آن را
"فطیرخوران" خوانند را فسحا نامیده‌اند؛ و آن روزی است که بنی‌اسرائیل
از مصر بیرون آمدند، به ارض کنعان رفتند و به سرزمین آباد فلسطین رسیدند.
بنی
اسرائیل که از دوران زجر و اسارت در مصر به جان آمده بودند، با رسیدن به سرزمین
موعود، آزادی خود را جشن گرفتند و شادی کردند.
این
عید در آیین یهود از شامگاه روز چهاردهم نیسان شروع می‌شود و تا یک هفته ادامه
دارد.
-
برای مسیحیان، عید پاک با رستاخیز و قیام مسیح پیوند خورده است.
طبق انجیل "عهد
جدید"، عیسی مسيح دو روز پیش از "روز فصح" به صلیب کشیده شد، و روز
سوم، در یکشنبه‌ای که ماه به حالت قرص تمام بود، از قبر برخاست، 40 روز در زمين
زندگي كرد و بعد به آسمان رفت.
مسیحیان
نخستین، که در جامعه‌ای یهودی می‌زیستند، جشن رستاخیز پیشوای خود را همزمان با
مراسم عید فصح برپا می‌کردند.
در
سال ۳۲۵ میلادی و پس از آن که مسیحیت توسط دولت روم دین رسمی شناخته شد، آبای
کلیسا، عید قیام مسیح را از عید فصح یهود جدا کردند، و آن را با روایات مسیحی هماهنگ
ساختند.
بدین ترتیب اولین یکشنبه بعد از بر آمدن ماه کامل (بدر) پس از رسیدن خورشید به برج حمل را روز قیام دانستند، که می‌تواند میان سوم فروردین تا آخر فروردین (۲۲ مارس تا ۲۵ آوریل) قرار گیرد.
عید پنتیکاست
نزول
روح القدس
پس
از 50 روز وقتی روز پنتیکاست رسید. همه ایمانداران با هم در یکجا جمع بودند. ناگهان
صدایی شبیه وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام خانه ای را که در آن نشسته بودند. پر
ساخت.
در
برابر چشم آنان زبانه هایی مانند زبانه های آتش ظاهر شد. که از یکدیگر جدا گشته و
بر هر یک از آنان قرار گرفت.
همه
از روح القدس پر گشتند و به طوری که روح به ایشان قدرت بیان بخشید. به زبانهای
دیگر شروع به صحبت کردند. در آن زمان یهودیان خداپرست از جمیع ملل زیر آسمان
. در اورشلیم اقامت داشتند . وقتی آن صدا به گوش رسید . جمعیت گرد آمدند وچون هر
کس به زبان خود سخنان ایمانداران را شنید . همه غرق حیرت شدند و در کمال
تعجب اظهار داشتند . مگر همه این کسانی که صحبت میکنند . جلیلی نیستند .پس
چطور است که هر یک از ما پیام آنان را به زبان خودمان میشویم . ما که از پارتیان و
مادیان و عیلامیان و اهالی بین النهرین و یهودیه و کپدوکیه و پمفلیه و مصر و نواحی
لیبی و.......هستیم . شرح کارهای بزرگ خدا را به زبان خودمان میشنویم . همه حیران
و سرگردان به یکدیگر میگفتند ..یعنی چه ..اما بعضی مسخره کنان
میگفتند .. اینهااز شراب تازه مست شده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر