شاید همین الان در شرایط فعلی دلتان شکسته و از درد آن به زندگی شما تلخی آمده است. وقتی که دل ما در اثر شکسته شده، تلخ می شود، آنگاه رابطه ما اول با و بعد با اطرافیان دچار مشکل می گردد، و خود این موضوع نیز درد بیشتری به ما وارد می کند. چون خود را جدا و ترد شده احساس می کنیم. آرامی و تسلی، هم از خدا می آید و هم از دوستان و اطرافیان، وقتی که هیچ کدام را نداریم و از خود دور کردیم، آنگاه فشار رابطه نیز بر ما بار بیشتری می گذارد. قلب بسته، دست خدا و اطرافیان را می بند، شاید بگوییم از همین اطرافیان و دوستان، ضربه خورده ایم، بله شاید این موضوع درست باشد ولی باید بدانیم همه را به یک چشم نبینیم. خدا انسان را عجیب خلق کرده است و متفاوت. انسان هم قدرت خراب کردن دارد و هم ساختن و بنا کردن. اگر یکبار و یا حتی چند بار آسیب خورده ایم، دلیل بر فقط خراب کردن انسان ها نمی شود. خدا می خواهد که همانطور با او رابطه داریم و نگران هستیم مبادا که خدا از ما ناراحت نباشد و یا کاری نکنیم که خدا از ما دور شود، به همین گونه مراقب روابط زمینی با اطرافیان خود باشیم. در تنهایی با خدا مشارکت داشتن،به ما کاملیت نمی دهد. خود خدا نیز در مشارکت با فرزندان قرار دارد و اگر همانند خدا می خواهیم مقدس باشیم و به شباهت او تبدیل شویم، باید ما نیز نگاه به گذشته نکنیم و اگر در گذشته آسیبی از رابطه خورده ایم، بدانیم همچنین در رابطه نیکو نیز ما شفا می یابیم و تبدیل ما نیز سریعتر انجام می پذیرد. به دردهای گذشته نگاه نکنیم، وقتی که مثل خدا عمل می کنیم، خدا به ما فیض و آرامی می دهد و آنگاه خواهیم دید که شفا زندگی ما را می پوشاند و دیگر از شکستگی خبری نیست. بلکه به همان طریق که دشمن ما شیطان به ما ضربه زد تا ما را تنها و ترد شده کند، ما نیز به همان طریق ولی نیکو و مثبت در نگه داشتن روابط سالم خود،سبب شکست هر نوع ترد شدگی و در نتیجه التیام و شفای قلب خود خواهیم شد. ( آمین)
