۱۳۹۵ آبان ۳, دوشنبه





اینکه به اسم عیسی مسیح دعا کنیم یعنی چه؟
جواب: دعا به اسم عیسی مسیح در انجیل یوحنا 14 : 13-14، گفته شده است "و هر چیزی را که به اسم من سوال کنید بجا خواهم آورد تا پدر در پسر جلال یابد. اگر چیزی به اسم من طلب کنید من آنرا بجا خواهم آورد." بعضی این آیه را اشتباه برداشت می کنند و فکر می کنند گفتن "به اسم عیسی مسیح" در آخر دعا باعث می شود که خدا همیشه هر چه از او بخواهیم به ما بدهد. در واقع با این فکر به "به اسم عیسی مسیح" بعنوان یک فرمول سحرآمیز نگاه می کنند. این برخلاف کلام خداست.
دعا در نام عیسی مسیح یعنی دعا با اقتدار و درخواست از پدر که در مورد دعای ما عمل کند، چون ما به اسم پسرش عیسی مسیح آمده ایم. دعا به اسم عیسی مسیح همان معنی را می دهد که دعای بر طبق ارادة خدا، "و اینست آن دلیری که نزد وی داریم که هر چه بر حسب ارادة او سوال نماییم ما را می شنود. و اگر دانیم که هر چه سوال می کنیم ما را می شنود، پس می دانیم که آنچه از او در خواست کنیم
می یابیم" (1 یوحنا 5 : 14-15). دعا در نام عیسی مسیح دعایی است که برای جلال نام او کرده می شود.


گفتن "به نام عیسی مسیح" در آخر دعا یک فرمول سحر آمیز نیست. اگر آنچه ما
می خواهیم برای جلال نام خدا و طبق ارادة او نباشد، گفتن "به نام عیسی مسیح" بی معنی است. آنچه مهم است دعای خالصانه ایست که به نام عیسی مسیح و برای جلال نام او باشد، نه اینکه لغات مخصوصی را در آخر دعا بگوییم. کلمات نیستند که که در دعا مهمند، بلکه مقصود پشت دعا. دعا برای چیزهایی که در اتحاد با ارادة خدا هستند اساس دعایی است که به نام عیسی مسیح کرده می شود.



۱۳۹۵ آبان ۲, یکشنبه




معجزات عیسی
عیسی با معجزاتش نشان داد که در مقام پادشاهی چگونه از قدرتش استفاده خواهد کرد.‏
خدا به عیسی قدرت انجام کارهایی را داد که انسان‌ها قادر به انجام آن نیستند.‏ عیسی معجزات بسیاری انجام داد و اغلب در جلوی چشم مردم.‏ این معجزات ثابت کردند که عیسی بر دشمنان و موانعی قدرت دارد که انسان‌های ناکامل هرگز نتوانسته‌اند بر آن‌ها غلبه کنند.‏ به برخی از آن‌ها توجه کنید.‏

قحطی : اوّلین معجزهٔ عیسی تبدیل آب به شرابی ناب بود.‏ او در دو موقعیت دیگر با چند نان و ماهی هزاران گرسنه را سیر کرد.‏ در هر دو مورد،‏ غذا بیش از آنچه مردم می‌توانستند بخورند مهیا شد.‏

بیماری: عیسی «هر مرض و هر درد» مردم را شفا داد.‏ (‏متّیٰ ۴:‏۲۳‏)‏ او اشخاص نابینا،‏ ناشنوا،‏ جذامی،‏ لنگ،‏ معلول و مبتلا به صرع را درمان کرد.‏ هیچ نوع بیماری‌ای نبود که نتواند آن را برطرف کند.‏

طوفان: وقتی عیسی و شاگردانش با قایقی از دریای جلیل عبور می‌کردند ناگهان طوفانی شدید شروع شد.‏ شاگردانش بسیار هراسان شده بودند.‏ اما عیسی به راحتی رو به طوفان کرد و گفت:‏ «ساکن شو و خاموش باش!‏» در همان لحظه همه جا آرام شد.‏ (‏مَرقُس ۴:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ عیسی در موقعیتی دیگر در طوفانی هراس‌انگیز روی آب راه رفت.‏ —‏ متّیٰ ۱۴:‏۲۴-‏۳۳‏.‏

دیوها: دیوها فرشتگانی شریرند که از انسان‌ها بسیار قوی‌تر می‌باشند.‏ اکثر انسان‌ها قادر نبوده‌اند بر این دشمنان خدا غلبه کنند.‏ اما،‏ عیسی بارها و بارها ثابت کرد که بر آن‌ها قدرت دارد و می‌تواند انسان‌ها را از چنگالشان آزاد سازد.‏ او هرگز از آن‌ها نترسید.‏ برعکس،‏ دیوها از عیسی می‌ترسیدند چرا که از قدرتش آگاه بودند.‏

مرگ : به درستی که مرگ در کتاب مقدّس «دشمن آخر» نامیده شده است چرا که هیچ انسانی نمی‌تواند بر آن غلبه کند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۶‏)‏ ولی،‏ عیسی مردگان را رستاخیز داد؛‏ یک بار جوانی را به مادر بیوه‌اش و بار دیگر دخترکی را به والدین سوگوارش برگرداند.‏ عیسی در موقعیتی استثنایی دوست عزیز خود ایلعازَر را که چهار روز از مرگش می‌گذشت در میان جمعیتی عزادار رستاخیز داد!‏ حتی دشمنان سرسخت عیسی اعتراف کردند که او این معجزه را انجام داده است.‏
 یوحنّا ۱۱:‏۳۸-‏۴۸؛‏ ۱۲:‏۹-‏۱۱‏.‏
چرا عیسی آن همه معجزه کرد؟‏ تمام کسانی که عیسی به آن‌ها کمک کرده بود سرانجام مردند.‏ با این حال،‏ معجزات عیسی فواید ابدی داشت چرا که آن معجزات ثابت کردند تمام پیشگویی‌های کتاب مقدّس در رابطه با حکومت مسیح واقعیت دارند.‏ شکی نیست که پادشاه برگزیدهٔ خدا قادر است قحطی،‏ بیماری،‏ طوفان،‏ دیوها و مرگ را ریشه‌کن سازد.‏ معجزات اثباتی است بر این که خدا تمام این قدرت‌ها را به عیسی سپرده است.‏

‏بر اساس اناجیل : متی‏،‏ مَرقُس‏،‏ لوقا و یوحنّا‏.‏

۱۳۹۵ مهر ۲۶, دوشنبه

No automatic alt text available.
اگر خدا در همه جا به طور هم زمان حضور دارد، چرا در باغ عدن قدم می زد؟ (پیدایش فصل 3 آیه 8)

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
بعد از ارتکاب گناه، آدم و حوا سعی کردند با ابتکار و نوآوری، عریانی خود را بپوشانند، اما این کار اشتباه بود. کارشناسان گیاه شناسی می گویند که برگ انجیر در پوست انسان ایجاد حساسیت و آلرژی می کند. بنابراین، این برگ ها نه فقط مناسب پوشش نبودند، بلکه به خارش پوست می انجامید.
در حضور خدا هر گونه پوششی که بشر به کار ببرد، کاری است احمقانه. این که دو انسان جز چند برگ انجیر، چیزی به تن ندارند که بخواهند بدن خود را از خدایی که همه چیز را می بیند و می داند پنهان کنند. کار آنان مضحک و خنده آور بود. در حالی که بایستی اجازه دهیم تا مسیح ما را با لباس روحانی بپوشاند (مکاشفه فصل 3 آیات 5 و 18). لباس روحانی جنبه نمادین دارد و به معنای تعلق به خدا و پاکی است. پولس چنین نوشت:"ما جزئی از وجود مسیح شده ایم و مسیح را پوشیده ایم" (غلاطیان فصل 3 آیه 27).
مسیح هشدار داد:"زمانی که منتظر نیستید، می آیم. خوشا به حال کسی که برای بازگشت من آماده است و لباس خود را نگاه دارد تا مبادا برهنه و رسوا شود" (مکاشفه فصل 16 آیه 15). ما با کمک روح القدس، با حفظ ایمان در وسوسه ها و وفادار ماندن به اصول اخلاقی خدا، می توانیم خود را آماده نگاه داریم.
هنگامی که آدم و حوا با برگ های انجیر خود را پوشاندند، به آن معنا نبود که اندام تناسلی و روابط جنسی گناه آلود است. هر آنچه خدا آفرید، نیکو نامید. آدم و حوا بعد از ارتکاب گناه، وجدان شان ناراحت شد البته در کتاب پیدایش چنین گزارش نشده که آن دو اندام های تناسلی را پوشاندند. این تصور را هنرمندان نقاش مطرح کرده اند. برخی کارشناسان معتقدند که تا قبل از ارتکاب گناه، نور الهی بدن آن دو را پوشانده بود، اما آن نور بعد از نافرمانی آدم و حوا محو شد. در نتیجه آن ها کوشیدند با برگ های انجیر خود را بپوشانند. احساس گناه یا عذاب وجدان علامت هشدار دهنده ای است که خدا درون انسان قرار داده تا هر وقت مرتکب گناه شد، به صدا درآید. بدترین کار این است که این احساس را در خود از بین ببریم. از این که چنین احساسی در شماست، خوشحال باشید، چون باعث می شود از گناه آگاه شده و بتوانید از خدا طلب بخشش کنید و از او بخواهید تا اصلاح تان کند تا دیگر مرتکب اشتباه نشوید.
"عصر همان روز، آدم و زنش صدای خداوند را که در باغ راه می رفت، شنیدند و خود را لابه لای درختان پنهان کردند" (پیدایش فصل 3 آیه 8)
خدا در همه جا به طور هم زمان، حضور دارد، با این توصیف این آیه از حضور مرئی خدا سخن می گوید.
قبل از تجسم مسیح و شروع خدمت او، موارد متعدد ظهور مسیح در عهد عتیق، ازلی بودن او را ثابت کرد. به عنوان مثال، آدم و حوا صدای خداوند را که در باغ عدن راه می رفت، شنیدند (پیدایش فصل سوم آیه 8). خداوند به ابراهیم (پیدایش فصل 17 آیه اول و فصل 18 آیه اول)، و هم چنین به یعقوب (پیدایش فصل 32 آیه اول) و موسی (خروج فصل سوم آیه دوم) ظاهر شد. هم چنین مسیح در زمان ساخت برج بابل بر روی زمین حضور یافت (پیدایش فصل 11 آیه 5).
خدا از درون گردباد با ایوب سخن گفت (ایوب فصل 38 آیه اول) و مانند شعله آتش از میان بوته ای بر موسی ظاهر شد (خروج فصل سوم آیه دوم). او به شباهت انسان درآمد و خود را به ابراهیم و یعقوب ظاهر نمود. به عبارت دیگر، خداوند به طور خاص در عیسی مسیح (شخصیت دوم تثلیث) خود را مکشوف کرد.
تردیدی نیست که مسیح در باغ عدن حضور یافت. کتاب پیدایش گزارش می دهد که "آدم و زنش، صدای خداوند را که در باغ راه می رفت، شنیدند". آن ها مسیح را می شناختند و حضور او را بارها و به کرات مشاهده کرده بودند. هیچکس خدا را ندیده است. خدا طبیعت و ذات خود را در مسیح آشکار کرد که قابل دیدن و لمس کردن بود (یوحنا فصل اول آیه 18).
این آیه نیز اشتیاق خدا را برای ارتباط و مشارکت با ما نشان می دهد. هم چنین نشان می دهد که چرا از مشارکت با خدا در هراسیم. خدا می خواست با آدم و حوا باشد، اما آن دو به خاطر گناه شان می ترسیدند خود را به خدا نشان دهند. گناه عبارت است از برهم خوردن رابطه انسان با خدا. گناه مشارکت و دوستی آنان را با خدا به هم زده بود.